afscheid nemen...

het valt me op dat 'afscheid nemen' een item is die zich op veel vlakken in mijn leven presenteert...

de laatste maanden kom ik steeds meer in aanmerking met mensen die zelf de keuze nemen
om uit dit leven te stappen... een keuze die we nooit kunnen beoordelen, want wie kan bepalen wat voor de ander levenskwaliteit is ... maar het blijven keuzes waarbij men de anderen met veel open vragen achterlaat ... een onzekerheid die veel kwellingen brengt ...

en dat is het wat afscheid nemen zo moeilijk maakt in al zijn vormen... het loslaten van je kids, nieuwe stappen nemen in je te gane weg, al dan niet in relatie blijven met mensen, oude gedragspatronen lolaten, met het ouder worden beetje bij beetje de stukjes van je leven loslaten...

het in mildheid naar jezelf en de ander doen, het is en blijft voor me een levenskunst ...een opdracht die ik zo graag in liefde wil voltooien...

want volgens mij schuilt er achter elk onweer, elke storm, elke bikkelharde winter toch ooit weer eens de zon...

daar vertrouw ik op...



ze zei me
dat verdriet kan sterven
vastberaden-eeuwig
zoals eb en vloed
getijen spelen met de zee

getrooste ogen
nieuwe dromen zien

zacht winterlicht
sneeuwklokhoofdjes groet

lavendel
geurt tot zomervingers

late herfstzon
hart en ziel verwarmt

ze zei me
dat verdriet kan sterven
en weet je
na een handvol seizoenen
geloof ik haar



(ik heb dit gedichtje jarenin mijn bezit, ik weet niet meer wie het schreef, maar
het hielp me als het grijs net iets te donker was ...waarvoor dank)





it is notable me that ' saying goodbye' an item is who's present on many areas in my life… the last months I qualify more and more with people who take the choice themselves, to left this life behind… choice we can which assess never, because which can stipulate what kind of other one life quality is… but remaining choices where one the others ask with much open leaves behind… an uncertainty which brings many torments… and that is it what takes farewell this way difficult makes in al his ways… releasing your kids, new steps removes in your at gane, yes or no in relation remains with people, quit old behaviour patterns , with getting older becomes bit by bit the bits of your life releases… in a way to stay kind to themselves and the other one, it is and remains for me a life art… a task which I want this way gladly complete in love… because according to me, hides there behind each storm, each rock-hard winter nevertheless ever again the sun… there I trust…