a year ago ...

english in green ...

een jaar geleden zat ik heel vrolijk met Tony, Liz en Sonja te knutselen ....ik deed mijn eerste experimentjes met een vrij borduren op verdwijnvlies ... ik weet nog hoe blij ik was , want ik vond dat je in een mum van tijd dingen kon toveren met garens ...

a year ago I ´d a crafting day with Tony, Liz and Sonja ... I tried for the first time embrodery on the machine... I felt so happy, because in no time we ´re able to create little birds and flowers and all the other things we wanted ...

en plots was daar het heel schokkend nieuws dat Miza, mijn schoondochter die 6 maanden zwanger was, er niet meer was ... niet te bevatten ... als ik erop doordenk nog steeds niet ... er is zoveel aan haar dat iedereen mist ... het meest van al denk ik , missen we haar warme lach, haar optimisme dat alles goed kwam ook al zag het er donkergrijs uit ...


and suddenly there ´s the news that Miza , my daughter in law who ´s 6 months pregnant past over ...we ´re in shock, and if I think about it, I can still feel the pain of that moment ... there´re so many things we all missed about here ...but I guess the most of us missed the most her laugh, even at days that everything went wrong ...

er zijn zoveel dingen die nu nooit meer zullen terug komen ... ik zal ze hier nooit meer onbevangen samen in de zetel zien ...dromend over hoe hun plannen zich zouden ontplooien ...

and suddenly you realize that so many things ´ll never happen again ...I´ll never see again the 3 of them , togheter dreaming of their future ...

nooit meer zal ze de lente , putje winter in huis brengen ...

she ´ll never again brings spring in the middle of the winter ...

maar in een jaar gebeurt er zo veel, de tranen proeven anders en je ziet wat er wel is  : een kleindochter die veel aandacht en liefde nodig heeft ...die net als haar mama een betoverende lach heeft met een ijzersterke wil en die zegt als wij het een beetje donker zien : geen zorgen Titi, alles is toch leuk ... en ja dan lach ik met haar kleine meisjeswijsheid , want het is ook wel vaak heel leuk en we komen er wel ...met andere dromen en via andere wegen ... maar onderweg vaak lachend, huilend , spelend en genietend ...


but in one year there happens a lot , our sadness isn´t the same anymore en you look forward to the things wich make you happy ... and I see little Iva with the same warm smile as her mother, and the same strong will... and some days she´s the one who said  : don´t worry Titi, after all we ´ve fun ...and yes I know at the end everything ´ll be ok , we shall have took other ways and maybe we shall dream other dreams , but we shall arrive there we belong ...

en ik weet de hele reden niet , maar misschien moeten we die niet weten en is het voldoende als de puzzel weer een beetje heel wordt ... en dat doet hij vast ....ooit een keer ...en voor vandaag branden we veel kaarsjes voor die mooie vrouw die daar nu ergens over ons waakt ...

and I can´t imagine the reason now , bur perhaps we don´t need to know the reason and it´s enough that part by part the puzzle ´ll complete himself ... and today we light some candles for the beautiful women who takes over us ...