verre van zorgeloos blauw...

english in green ...

lieve Miza...hier zit ik dan ...woorden zijn er niet en toch wil ik dit gebeuren hier ergens plaats geven ...jou zo plots verliezen was een heel onwerkelijk gebeuren en nog steeds, denk ik dat je hier lachend zal binnen stappen... na al de gebeurtenissen van de afgelopen jaren, waren we er een beetje van overtuigd dat het onze beurt was om eens zorgeloos te genieten... we zouden het ongeluk geen kans meer geven ...
na de jaren worstelen toen je na je huwelijk met Philippe hier in ons land kwam wonen en je je eigen plek moest veroveren in de maatschappij ... toen je mama werd van kleine Iva en ook daarin je evenwicht zocht tussen je droom als tolk opbouwen en mama zijn ... het was niet altijd makkelijk, maar toch bleef je altijd optimistisch en je glimlach is dat wat iedereen zich herinnert... en plots begon het wat mee te zitten, je behaalde je statuut als zelfstandige tolk en Philippe haalde zijn diploma als erkend schilder... de opdrachtjes liepen binnen en je bracht het goede nieuws dat Iva een zusje of broertje zou krijgen....´ appelbloem´ doopte Iva de baby, een naam die zij alleen kon verzinnen in haar fantasie met´ the little pony ´....en toen wisten jullie dat het een meisje zou worden en Philippe, die heel erg hoopte op een zoon, zei : ik hou me maar van vast aan het gezegde dat een man met twee dochters een gezegend man is ... het zou Ema worden met één m ...zoals in Servie...
en plots was er het bericht ....het zou niets meer worden....jij en de kleine Ema waren er niet meer ...
zo onwerkelijk want wie gaat er nu van het ene op het andere moment zomaar dood ?....nog steeds ...  lijkt het of je nog  kunt binnen stappen met je glimlach en dat zal nog even duren , want ook al trof ik samen met je papa al de voorbereiding om je terug naar je thuisland te brengen, hoop ik soms tegen beter weten in dat het allemaal niet echt is ....

we lost our daughter in law... she was six months pregnant and mother of little Iva.... so I can´t find the words in english to tell what we feel...

en we moeten verder ...geen jij meer die het toch allemaal iets anders deed en niemand kan voor kleine Iva zijn wat jij voor haar was ... maar we zullen ons best doen en veel meer dan dat ...omdat het in onze aard ligt om verder te doen daar waar we hopen dat het gewoon zou ophouden ...
en zorgeloos blauw ?? ik durf het niet meer uit spreken ...laten we maar het moment nemen voor wat het is ...proberen de grond onder ons tot stilstand te brengen en te leven met een glimlach voor het mooie dat je ons schonk ....

but what we know is that w´ll do everything to support my son and little Iva ....